sábado, 24 de março de 2012

É, Vera...

É, Vera,
quem dera
que a vida fosse
eterna primavera...

Mas... Outoneceu!
e nem sempre nos damos conta
de como aconteceu...
nem quando,
nem por quê...

A vida é assim:
apronta,
nos desaponta...

Quisera sentir-me pronta
para a vida...

(Mas, considera:

pode-se, ainda,
fazer-se de tonta...

pode-se não pagar a conta,

pode-se aceitar a afronta...)

O que, às vezes, me desespera
é fazer da vida uma
                                  mera
                                          quimera,

                                                       se o que não foi feito
                                                       é o que se fizera...

                                                                                                                         10/05/2005

3 comentários:

Deixe aqui seu comentário. Será um grande incentivo!